Sa Wakas Namumuhay na Ako nang Kaunti na Parang Tao

Xiangwang Sichuan Province

Lubos kong nadarama na kinakastigo ako tuwing nakikita ko na sinasabi ng mga salita ng Diyos na: “Malupit na sangkatauhan! Ang pakikipagsabwatan at intriga, ang pag-aagawan at paghahablutan sa isa’t isa, ang pagkukumahog para sa reputasyon at kayamanan, ang pagpapatayan—kailan ba ito matatapos? Bagama’t nakapagsalita na ang Diyos ng daang-libong mga salita, walang isa man ang natatauhan. Ang mga tao ay kumikilos para sa kapakanan ng kanilang mga pamilya, mga anak na lalaki at babae, para sa kanilang mga propesyon, inaasahan, katayuan, karangyaan, at kayamanan, para sa pagkain, damit, at sa laman, nguni’t mayroon bang sinuman na ang mga pagkilos ay talagang para sa kapakanan ng Diyos? Kahit sa gitna ng mga kumikilos para sa Diyos, kaunti lamang ang nakakakilala sa Diyos.

Mga patotoo’t karanasan ng Iglesia ng Makapangyarihang Diyos｜Pagsisimula sa Landas ng Paniniwala sa Diyos

Rongguang Lungsod ng Harbin, Lalawigan ng Heilongjiang

Noong 1991, sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos, nagsimula akong sumunod sa Makapangyarihang Diyos dahil sa isang sakit. Nang panahong iyon hindi ko alam ang anumang bagay tungkol sa paniniwala sa Diyos, ngunit ang kawili-wiling bagay ay, kapag kumakain at umiinom ng mga salitang ipinahayag ng Makapangyarihang Diyos, nasisiyahan ako rito. Naramdaman ko na ang Kanyang mga salita ay napakabuti, at kapag umawit o manalangin ako madalas akong mapukaw ng Banal na Espiritu hanggang sa punto ng pag-iyak.

Ang Patotoo ng isang Cristiano – Sa Pamamagitan ng Malaking Pagdurusa, Natamo ko ang Malalaking Pakinabang

Sa Pamamagitan ng Malaking Pagdurusa, Natamo ko ang Malalaking Pakinabang

Rongguang Lungsod ng Zhengzhou, Lalawigan ng Henan

Matapos na sundin ang Makapangyarihang Diyos, nabilanggo ako dahil naniwala ako sa Diyos. Nang panahong iyon ako ay isang bagong mananampalataya at binigyan ako ng Diyos ng lakas upang maging matatag sa aking patotoo.

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos – Para Kanino Dapat Mabuhay ang Tao

Panimula
Para Kanino Dapat Mabuhay ang Tao

I
Di malinaw para kanino dapat mabuhay ang tao. Ngayo’y alam ko na.
Dati buhay ko’y akin lamang, hanap lamang ay estado at kasikatan.
Dasal sa D’yos puno ng pinong mga salita, datapwa’t kapit sa sarili kong paraan ng buhay.