Sa Pang-apat na Araw, ang mga Panahon, mga Araw, at mga Taon ng Sangkatauhan ay Sumasapit Habang Muling Iniuunat ng Diyos ang Kanyang Awtoridad

Ginamit ng Lumikha ang Kanyang mga salita para tuparin ang Kanyang plano, at sa paraang ito, pinalipas Niya ang mga unang tatlong araw ng Kanyang plano. Sa loob ng tatlong araw na ito, hindi nakitang naging abala ang Diyos, o pinapagod ang Kanyang sarili; bagkus, pinalipas Niya ang kamangha-manghang unang tatlong araw ng Kanyang plano, at nakamit ang dakilang pagbalikat ng radikal na pagbabagong-anyo sa mundo. Isang bagung-bagong mundo ang lumitaw sa Kanyang harapan, at, isa-isang piraso, ang magandang larawan na nakatago na sa loob ng Kanyang mga kaisipan ay naibunyag sa wakas sa mga salita ng Diyos. Ang paglitaw ng bawat bagong bagay ay parang kapanganakan ng isang bagong silang na sanggol, at nalugod ang Lumikha sa larawang minsa’y nasa Kanyang mga kaisipan, nguni’t ngayon ay nabigyan na ng buhay. Sa sandaling ito, nagkaroon ng munting kasiyahan ang Kanyang puso, ngunit kasisimula pa lamang ng Kanyang plano. Sa isang kisap-mata, isang bagong araw ang nakarating—at ano ang susunod na pahina sa plano ng Lumikha? Ano ang sinabi Niya? At paano Niya iniunat ang Kanyang awtoridad? At, kasabay nito, anong mga bagong bagay ang dumating dito sa bagong mundo? Sa pagsunod sa gabay ng Lumikha, natutuon ang ating pagtingin sa pang-apat na araw ng paglikha ng Diyos sa lahat ng bagay, isang araw na isa na namang bagong pasimula. Sabihin pa, para sa Lumikha, walang duda na ito’y isa na namang kamangha-manghang panibagong araw, at panibagong araw na sukdulan ang kahalagahan para sa sangkatauhan sa kasalukuyan. Ito nga, sabihin pa, ay isang araw na hindi matantiya ang halaga. Gaano ito kaganda, gaano ito kahalaga, at paanong hindi natantiya ang halaga nito? Makinig muna tayo sa mga salitang binigkas ng Lumikha….

“At sinabi ng Dios, Magkaroon ng mga tanglaw sa kalawakan ng langit upang maghiwalay ng araw sa gabi; at maging pinakatanda, at pinakabahagi ng panahon, ng mga araw at ng mga taon: At maging pinakatanglaw sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa” (Gen 1:14-15). Isa na naman itong pag-uunat ng awtoridad ng Diyos na ipinakita ng mga nilalang na kasunod sa Kanyang paglikha ng tuyong lupa at ng mga halamang nasa loob nito. Para sa Diyos, ang naturang gawa ay parehong madali, dahil may ganoong kapangyarihan ang Diyos; kasinggaling ng Diyos ang Kanyang salita, at matutupad ang Kanyang salita. Iniutos ng Diyos na lumitaw ang mga tanglaw sa langit, at ang mga tanglaw na ito ay hindi lamang sumikat sa kalangitan at sa lupa, kundi nagsilbi ring mga tanda para sa araw at gabi, para sa mga panahon, mga araw, at mga taon. Sa paraang ito, habang binibigkas ng Diyos ang Kanyang mga salita, ang bawat gawa na gustong makamit ng Diyos ay natupad ayon sa kahulugan ng Diyos at sa paraang itinalaga ng Diyos.

Ang mga tanglaw sa kalangitan ay pisikal na bagay sa himpapawid na magsisinag ng liwanag; paliliwanagin ng mga iyon ang papawirin, at paliliwanagin ang lupa at mga karagatan. Umiikot ang mga ito ayon sa ritmo at dalas na iniutos ng Diyos, at tinatanglawan ang iba’t ibang sakop ng mga panahon sa ibabaw ng lupa, at sa ganitong paraan, ang isang buong pag-ikot ng mga tanglaw ay ang nagsasanhi sa araw at gabi na mapalabas sa silangan at kanluran ng lupa, at hindi lamang ang mga iyon mga tanda para sa gabi at araw, kundi sa pamamagitan nitong iba’t ibang mga pag-ikot ang mga iyon ay tanda rin ng mga pista at iba’t ibang espesyal na mga araw ng sangkatauhan. Ang mga iyon ay perpektong pambuo at kasama sa apat na panahon—tagsibol, tag-araw, taglagas, at taglamig—na pinalabas ng Diyos, na kasama ng mga tanglaw na magkakaayong nagsisilbing palagian at tumpak na mga tanda para sa pagsikat ng buwan, mga araw, at mga taon ng sangkatauhan. Bagama’t pagkatapos lamang na dumating ang pagsasaka na nagsimulang maintindihan at makita ng sangkatauhan ang paghihiwalay ng mga sikat ng buwan, mga araw at mga taon na sanhi ng mga tanglaw na nilikha ng Diyos, sa katunayan ang mga sikat ng buwan, mga araw, at mga taon na naiintindihan ng tao ngayon ay nagsimula nang mapalabas nang matagal na noong pang-apat na araw ng paglikha ng Diyos sa lahat ng bagay, at gayundin ang pagpapalitan ng pag-ikot ng tagsibol, tag-araw, taglagas, at taglamig na naranasan ng tao ay nagsimula nang matagal na noon pang ikaapat na araw ng paglikha ng Diyos sa lahat ng bagay. Ang mga tanglaw na nilikha ng Diyos ay nagbigay-kakayahan sa tao na palagian, tumpak, at malinaw na malaman ang pagkakaiba sa pagitan ng gabi at araw, at bilangin ang mga araw, at malinaw na subaybayan ang mga pagsikat ng buwan at mga taon. (Ang araw ng kabilugan ng buwan ay ang pagkumpleto ng isang buwan, at mula rito, alam ng tao na ang pagpapalinaw ng mga tanglaw ay nagsisimula ng isang bagong pag-ikot; ang araw ng kalahating buwan ay ang pagkumpleto sa kalahati ng buwan, na nagsabi sa tao na nagsimula na ang isang bagong pagsikat ng buwan, mula rito ay mahihinuha kung ilang araw at gabi sa isang pagsikat ng buwan, kung ilan ang pagsikat ng buwan sa isang panahon, at kung ilang panahon mayroon sa isang taon, at palagiang lumabas ang lahat ng ito.) At kaya, madaling masubaybayan ng tao ang mga pagsikat ng buwan, mga araw, at mga taon na tinandaan ng mga kumpletong pag-ikot ng mga tanglaw. Mula sa puntong ito, hindi namalayan ng sangkatauhan at ng lahat ng bagay na namuhay sila sa gitna ng maayos na pagpapalitan ng gabi at araw at ng mga pagpapalitan ng mga panahon na napalabas ng mga kumpletong pag-ikot ng mga tanglaw. Ito ang kabuluhan ng paglikha ng Lumikha sa mga tanglaw sa pang-apat na araw. Katulad nito, ang mga minimithi at kabuluhan nitong pagkilos ng Lumikha ay hindi pa rin naihiwalay mula sa Kanyang awtoridad at kapangyarihan. At kaya, ang mga tanglaw na ginawa ng Diyos at ang halaga na nalalapit nang dadalhin ng mga iyon sa tao ay isa pang kumpas ng kahusayan sa pag-uunat ng awtoridad ng Lumikha.

Sa bagong mundong ito, na kung saan hindi pa lumilitaw ang sangkatauhan, naihanda na ng Lumikha ang gabi at umaga, ang kalawakan, lupain at mga karagatan, damo, halaman at iba’t ibang uri ng mga puno, at ang mga tanglaw, mga panahon, mga araw, at mga taon para sa bagong buhay na nalalapit na Niyang lilikhain. Ang awtoridad at kapangyarihan ng Lumikha ay naipahayag sa bawat bagong bagay na Kanyang nilikha, at ang Kanyang mga salita at mga nagawa ay nangyari nang sabay, nang wala kahit katiting na kaibahan, at nang wala kahit katiting na pagitan. Ang paglitaw at pagsilang ng lahat nitong mga bagong bagay ay patunay ng awtoridad at kapangyarihan ng Lumikha: kasinggaling Niya ang Kanyang salita, at ang Kanyang salita ay matutupad, at ang natupad na ay mananatili magpakailanman. Hindi kailanman nagbago ang katunayang ito: ganoon sa nakaraan, ganoon din ngayon, at magiging ganoon sa buong kawalang-hanggan. Kapag muli ninyong tinitingnan ang mga salitang iyon sa kasulatan, nararamdaman ba ninyong bago ang mga iyon? May nakita na ba kayong mga bagong nilalaman, at may mga natutuklasan bang bago? Iyon ay dahil naantig na ng mga gawa ng Lumikha ang inyong mga puso, at ginabayan ang direksiyon ng inyong pagkakilala sa Kanyang awtoridad at kapangyarihan, at nabuksan ang pintuan sa inyong pagkaunawa sa Lumikha, at ang Kanyang mga gawa at awtoridad ay nagbigay na ng buhay sa mga salitang ito. At kaya sa mga salitang ito, nakita na ng tao ang isang totoo at malinaw na pagpapahayag ng awtoridad ng Lumikha, at tunay na nasaksihan ang pananaig ng Lumikha, at namasdan ang mga di-pangkaraniwang awtoridad at kapangyarihan ng Lumikha.

Ang awtoridad at kapangyarihan ng Lumikha ay nagbubunga ng sunud-sunod na himala, at inaakit Niya ang pansin ng tao, at walang magagawa ang tao kundi tumitig nang di-kumukurap sa mga kahanga-hangang gawa na nanggaling sa pag-uunat ng Kanyang awtoridad. Ang Kanyang di-pangkaraniwang kapangyarihan ay nagdudulot ng sunud-sunod na kasiyahan, at naiiwan ang tao na puno ng pagkamangha at labis na tuwa, at napapabuntong-hininga sa paghanga, tulala, at masaya; at higit pa, ang tao ay halatang naaantig, at nabubuo sa kanya ang paggalang, pagpipitagan, at pagkagiliw. May matinding dating ang awtoridad at mga gawa ng Lumikha sa espiritu ng tao, at nililinis ang espiritu ng tao, at, bukod dito, nagbibigay ng kaganapan sa espiritu ng tao. Ang bawat iniisip Niya, bawat pagbigkas Niya, at ang bawat pagbubunyag ng Kanyang awtoridad ay isang obra maestra sa gitna ng lahat ng bagay, at isang malaking pagbalikat na pinakakarapat-dapat sa malalim na pagkaunawa at pagkakilala ng nilikhang sangkatauhan. Kapag binibilang natin ang bawat nilikha na isinilang mula sa mga salita ng Lumikha, ang mga espiritu natin ay napapalapit sa pagiging kamangha-mangha ng kapangyarihan ng Diyos, at nakikita natin ang ating mga sarili na sumusunod sa mga yapak ng Lumikha hanggang sa susunod na araw: ang panlimang araw ng paglikha ng Diyos sa lahat ng bagay.

—mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao

Malaman ang higit pa: Pagsunod sa kalooban ng Diyos

Advertisement